Iraklı Ömerin yüreği düştü yüreğime
Bize özgürlük getireceklermiş anne, çok merak ediyorum özgürlük nedir anne? pabuclarımı yenilermi bu dedikleri şey, ellerimi ısıtır mı üşüdüğümde, bisiklete bindirirmi beni, şarkılar söylermiyiz birlikte, uçurtma uçururmuyuz gökyüzünde, yeni masallar anlatırmı bana, en sevdiğim şekerlemeyi yiyebilirmiyim, sen bana dahamı az kızacaksın özgürlük geldiğinde, dışarıda daha fazla oynamama izin verecekmisin, akşam olduğunda sokaklarımız ışıl, ışıl yanacak mı tıpkı filmlerdeki gibi, sende heyecanlımısın benim kadar anne? Hani diyorum gözlerin daha mı çok gülecek bana bakarken anne, kim bilir belki daha fazla izin verirsin koynunda uyumama, çok merak ediyorum anne özgürlük getireceklermiş bize ! Neden susuyorsun anne sende bir şeyler söyle, sesini duyamıyorum, bu uğultu da ne?
Çok korkuyorum anne, istemiyorum getirmesinler ben yırtık pabucarımıda giyerim, üşümez ellerim sen yanımda kal anne, bisiklette istemiyorum anne, şekerlemede istemeyeceğim artık senden söz anne, hangi masalı anlatırsan dinleyeceğim yeter ki özgürlük masalı anlatmasınlar bana, istediğin kadar kız hiç ağlamayacağım, hep yatağımda uyuyacağım söz anne, gelmesinler anne! Sesini duyamıyorum anne! Nerdesin? Seni götürdüler, nerede olduğunu bilmiyorum ama çığlıklarını duyuyorum gözlerimi yummadan gördüğüm kabuslarımda, gökyüzünü göremiyorum artık onların uçurtmaları çok farklı anne, bisikletle değil tanklarla yürüyorlar, üzerime geliyorlar anne! Yanıyor şimdi alev, alev sokaklarında koştuğum şehir, yıkık dökük kaldırımlarda yürürken ayağıma taşlar takılırdı şimdi cesetlere basarak yürüyorum, ölmekten hiç korkmuyorum anne yaşamaktan korktuğum kadar. Ebu Gureyb’den sesin geliyor sende yaşamaktan korkuyorsun anne! Irak’ta çocuk olamadım anne, büyüyorum şimdi bilemedikleri, düşünemedikleri kadar hızla büyüyorum. Çığlıklarınla büyüyorum, gökyüzüme saldıkları duman kadar karadır yüreğim, F 16 lar kadar hedefi vuruyor şimdi gözlerim ama yüreği yok ki bu yüreksizlerin… Ya yüreği olanlar, onlar nerede anne? Irak’tayız diye yüreklerede mi Irağız, unutulmak ne kötü şeymiş anne! Kuşandım duadan silahlarımı bizi unutan her yüreğe gönderiyorum ve bizi hiç unutmayana…
Üzerimde özgürlük kuşları uçuyor, her kuşun gövdesinden barış yağıyor Bağdat’a Barışın çığlıkları yükseliyor Ebu Gureyb’den Ve çığlıkların arasından annemin sesi duyuluyor ( Müminlerin kalplerine imanlarına iman katsınlar diye, huzur ve güveni indiren odur! Göklerin ve yerin orduları Allah’ındır.Şüphesiz ki Allah bilendir, hikmet sahibidir.)
